Classic Faro 2016 Merignies, Frankrijk - 26 maart 2016
Op de vrijdag voor Pasen reisden we af naar Ceclin bij Lille-Zuid waar we een hotel hadden geboekt voor de overnachting. De reis erheen verliep nog al moeizaam door de vele opstoppingen en files waarschijnlijk veroorzaakt door de paasdrukte. Het laatste stukje hebben we dan ook een alternatieve route gezocht en zijn met de aanhanger door het platte land gaan rijden over hele mooie maar smalle landweggetjes en kleine dorpjes. Zodoende waren we dan toch om 19.00 uur bij het hotel waar onze vrienden Richard en Margriet al op ons wachtte. Na een snelle incheck zijn we met ons vieren gezellig gaan uit eten en hebben we ondertussen ook nog het reglement doorgenomen, omdat het met Google vertaald was vanuit het Frans wat soms de meest vreemde woordspelingen en zinsbouw opleverde.
Het hoofdgerecht viel wat tegen maar de sfeer was gezellig met onze vrienden en dat maakt weer veel goed. Daarna vroeg ons bed maar opgezocht om zo de volgende dag fris aan de start te verschijnen. We moesten ons om 8 uur melden bij een sporthal en werden daar verwelkomt door de organisator die het zeer op prijs stelde dat we weer met onze vrienden waren mee gekomen. Ook hier duurde het even voor we van start konden maar het was gezellig en we hadden weer genoeg om bij te kletsen.
Als nummer twee mochten we van start en het route boek kende al meteen de nodige vallen. De eerste pijl bleek gespiegeld te zijn maar helaas dat had ik niet gezien. Wel meteen gestopt en gekeerd want ze reden allemaal de andere kant op dus dat was vreemd maar anders klopte de route niet meer dus toch maar gedaan. En ja, iedereen reed deze route dus per ongeluk toch op de goede route beland. De volgende spiegel hadden we wel door en verliep het gedeelte goed. Bij de geheime tijdscontrole aangekomen hadden we zeker niet te hard gereden dus geen strafpunten voor het te snel rijden en gingen we weer door. Het was na al die jaren wel weer even wennen om in het ritme van de systemen te komen. Het waren er wel liefst 20 en ze wisselden elkaar in een rap tempo af. En dan komen we bij het systeem muur, geen favoriet, daar hadden we de laatste keer ook zo mee geworsteld. Een eindje verder had ik zo iets van het klopt dus echt niet draai maar om want ik denk dat ik weet hoe het werkt. Daar was ik van overtuigd.
Helaas kwamen we niet meer zover. In een flauwe S-bocht waar we toch behoorlijk voor hadden afgeremd brak de mini uit en ging die zijn eigen lijn. Tja en dat was niet via de weg maar na een halve pirouette belandde die met zijn voorkant in de sloot en draaide toen nog door zodat hij op zijn zijkant in de sloot lag. Einde oefening dus. Riny kon er nog uit geklauterd komen zodat hij mij even een helpende hand kon geven. Gelukkig hadden we geen van tweeën verwondingen. En dan, bellen met de organisatie. Tja die neemt niet op. Gelukkig stoppen mederallyrijders om te vragen hoe het gaat en of je gewond bent. Bijna allemaal in zijn Frans, maar ook een Belgische equipe stopt en biedt zijn hulp aan. Dat was fijn dan konden we de mini de sloot uit trekken. Met nog meer hulp van andere, in totaal met een 6tal personen is het de manta gelukt om de mini op de kant te krijgen. Na onze hulptroepen bedankt te hebben, gekeken naar de schade. De stuurinrichting had een hele optater gekregen dus doorrijden was echt geen optie en doordat we geen organisatie konden bereiken zijn we zelf erg rustig en langzaam naar de Peugeot met trailer gereden zodat we de mini erop konden zetten. Hierna zijn we naar de lunchstop gereden om nog even onze vrienden succes te wensen en afscheid te nemen. Hier hebben we nog samen geluncht en nog even ons verhaal gedaan aan andere Belgische vrienden die hier ook aan deelnamen.
Daarna zijn we richting huis gegaan. Het was erg jammer maar het is niet anders, wij hebben gelukkig geen verwondingen en de mini wordt wel weer hersteld. Dus de volgende rally`s zullen worden verreden met onze reserve budget opgeknapte mini. Gelukkig hebben we er nog eentje staan zodat we onze hobby toch nog uit kunnen oefenen.
Het hoofdgerecht viel wat tegen maar de sfeer was gezellig met onze vrienden en dat maakt weer veel goed. Daarna vroeg ons bed maar opgezocht om zo de volgende dag fris aan de start te verschijnen. We moesten ons om 8 uur melden bij een sporthal en werden daar verwelkomt door de organisator die het zeer op prijs stelde dat we weer met onze vrienden waren mee gekomen. Ook hier duurde het even voor we van start konden maar het was gezellig en we hadden weer genoeg om bij te kletsen.
Als nummer twee mochten we van start en het route boek kende al meteen de nodige vallen. De eerste pijl bleek gespiegeld te zijn maar helaas dat had ik niet gezien. Wel meteen gestopt en gekeerd want ze reden allemaal de andere kant op dus dat was vreemd maar anders klopte de route niet meer dus toch maar gedaan. En ja, iedereen reed deze route dus per ongeluk toch op de goede route beland. De volgende spiegel hadden we wel door en verliep het gedeelte goed. Bij de geheime tijdscontrole aangekomen hadden we zeker niet te hard gereden dus geen strafpunten voor het te snel rijden en gingen we weer door. Het was na al die jaren wel weer even wennen om in het ritme van de systemen te komen. Het waren er wel liefst 20 en ze wisselden elkaar in een rap tempo af. En dan komen we bij het systeem muur, geen favoriet, daar hadden we de laatste keer ook zo mee geworsteld. Een eindje verder had ik zo iets van het klopt dus echt niet draai maar om want ik denk dat ik weet hoe het werkt. Daar was ik van overtuigd.
Helaas kwamen we niet meer zover. In een flauwe S-bocht waar we toch behoorlijk voor hadden afgeremd brak de mini uit en ging die zijn eigen lijn. Tja en dat was niet via de weg maar na een halve pirouette belandde die met zijn voorkant in de sloot en draaide toen nog door zodat hij op zijn zijkant in de sloot lag. Einde oefening dus. Riny kon er nog uit geklauterd komen zodat hij mij even een helpende hand kon geven. Gelukkig hadden we geen van tweeën verwondingen. En dan, bellen met de organisatie. Tja die neemt niet op. Gelukkig stoppen mederallyrijders om te vragen hoe het gaat en of je gewond bent. Bijna allemaal in zijn Frans, maar ook een Belgische equipe stopt en biedt zijn hulp aan. Dat was fijn dan konden we de mini de sloot uit trekken. Met nog meer hulp van andere, in totaal met een 6tal personen is het de manta gelukt om de mini op de kant te krijgen. Na onze hulptroepen bedankt te hebben, gekeken naar de schade. De stuurinrichting had een hele optater gekregen dus doorrijden was echt geen optie en doordat we geen organisatie konden bereiken zijn we zelf erg rustig en langzaam naar de Peugeot met trailer gereden zodat we de mini erop konden zetten. Hierna zijn we naar de lunchstop gereden om nog even onze vrienden succes te wensen en afscheid te nemen. Hier hebben we nog samen geluncht en nog even ons verhaal gedaan aan andere Belgische vrienden die hier ook aan deelnamen.
Daarna zijn we richting huis gegaan. Het was erg jammer maar het is niet anders, wij hebben gelukkig geen verwondingen en de mini wordt wel weer hersteld. Dus de volgende rally`s zullen worden verreden met onze reserve budget opgeknapte mini. Gelukkig hebben we er nog eentje staan zodat we onze hobby toch nog uit kunnen oefenen.